ΘΕΣΣΑΛΙΑ | ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΠΟΥ ΦΥΓΑΝ...

 

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε την ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση του σιδηροδρόμου στην Δυτική Θεσσαλία, καθώς μειώνεται στο ελάχιστο η σύνδεση με την Αθήνα στο ένα ζεύγος συρμών την ημέρα. Οι άλλες διαδρομές αναστέλλονται και αντικαθίστανται με λεωφορεία που κάνουν διπλάσιο χρόνο, αλλά με τις ίδιες τσουχτερές τιμές. Η δε σύνδεση μεταξύ των Θεσσαλικών πόλεων, αλλά και με την υπόλοιπη Ελλάδα, καθίσταται ουσιαστικά αδύνατη.

Μετά τις διαμαρτυρίες των τοπικών Συλλόγων Φίλων του Σιδηροδρόμου, ξεκίνησε ο διαγκωνισμός μεταξύ Βουλευτών, Δημάρχων, Περιφερειακών και άλλων παραγόντων, προκειμένου να δηλώσουν κι αυτοί την αντίθεση τους και να μας θυμίσουν ότι «κατόπιν ενεργειών τους» θα προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν την τάξη.

Φυσικά, το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, ούτε πρόκειται για αστοχία. Η απαξίωση μαζικών και φτηνών μέσων μεταφοράς είναι μια άκρως αντιλαϊκή πολιτική που συνεχίζεται εδώ και χρόνια. Αν ανατρέξουμε μόνο στην τελευταία δεκαετία για τον σιδηρόδρομο, θα δούμε τη νέκρωση γραμμών σε ολόκληρες περιοχές, όπως την Πελοπόννησο, την μείωση των δρομολογίων σε δραματικό βαθμό σε υπόλοιπες περιοχές, την διατήρηση ουσιαστικά μόνο της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη.

Ακολούθησε η αποψίλωση του προσωπικού ως πλεονάζον, κάτι που ηχεί παράταιρο σήμερα, καθώς οι μειώσεις των δρομολογίων γίνονται με την δικαιολογία της έλλειψης προσωπικού, ενώ ξεκίνησε η γνωστή καραμέλα της ιδιωτικοποίησης που θα έλυνε τα προβλήματα του κρατικοδίαιτου ΟΣΕ. Τελικά, αυτός πουλήθηκε από την… αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στον ιταλικό οργανισμό σιδηροδρόμων, έναντι 40 εκατομμυρίων ευρώ, με την υποχρέωση να τον επιδοτεί 50 εκατομμύρια κάθε έτος για τις άγονες γραμμές. Δεν είναι άλλωστε μοναδικό φαινόμενο. Το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει και με την Aegean, αλλά και με τα αεροδρόμια που αγόρασε η Frapport: Ενισχύονται από το ελληνικό κράτος σε δύσκολες περιόδους, το κέρδος όμως είναι μόνο δικό τους

Φυσικά, δεν πουλήθηκε ολόκληρη η εταιρία. Οι Ιταλοί πήραν μόνο το εμπορικό κομμάτι, τις κερδοφόρες εμπορικές μεταφορές και το επιβατικό μέρος, ενώ την υποχρέωση για τις υποδομές, την κατασκευή νέων γραμμών κτλ, τις κράτησε το κράτος. Δηλαδή το κράτος θα κατασκευάζει νέες γραμμές με δικό του κόστος, το όποιο κέρδος όμως θα το επωφελούνται οι αγοραστές. Ταυτόχρονα αύξησαν τις τιμές των εισιτηρίων και μείωσαν πολλές εκπτώσεις και ακόμα περισσότερα δρομολόγια. Το αποτέλεσμα είναι φέτος που υποτίθεται ότι είναι ευρωπαϊκό έτος σιδηροδρόμου, στην Ελλάδα να είναι είδος προς εξαφάνιση το τραίνο, ειδικά για τα φτωχά και λαϊκά στρώματα που θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν μαζικά, φτηνά και με αξιοπρέπεια για τις μετακινήσεις τους.

Ο σιδηρόδρομος δεν είναι το μοναδικό μέσο που πλήττεται. Το ίδιο έγινε και με την Ολυμπιακή που πουλήθηκε κι αυτή για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου, όπως δήλωνε τότε ο κ. Χατζηδάκης, να χτίζεται ένα νοσοκομείο κάθε χρόνο. Φυσικά, ούτε νέα νοσοκομεία είδαμε, ούτε καλύτερες αεροπορικές υπηρεσίες. Αντίθετα, οι ιδιωτικοποιημένοι αυτοκινητόδρομοι με τα υπέρογκα διόδια προωθούνται σε ολόκληρη την χώρα, με στόχο φυσικά το όφελος των επενδυτών και όχι των πολιτών.

Απέναντι σε όλα αυτά, η απάντηση φυσικά δεν μπορεί να είναι η παράδοση των ελπίδων για αναζωογόνηση του σιδηροδρόμου στους διάφορους παράγοντες που… έπεσαν από τα σύννεφα! Είτε ενεργά, είτε με την σιωπή τους, συνέβαλαν διαχρονικά στην απαξίωση του σιδηροδρόμου και των πολιτικών που οδήγησαν σε αυτήν. Ούτε είναι αίτημα μόνο των συλλόγων φίλων του τραίνου ή μερικών… ρομαντικών. Το αίτημα για σύγχρονες, φτηνές και λειτουργικές μαζικές μεταφορές πρέπει να γίνει αίτημα όλου του λαού, στην Θεσσαλία και όχι μόνο.

Κ.Ο. Θεσσαλίας του ΚΚΕ (μ-λ)