ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΒΟΛΟΥ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 10 π.μ.
- Ότι είναι τέτοιο το βάθεμα της πολύπλευρης εξάρτησης από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό της ντόπιας άρχουσας τάξης δεν είναι σε καθόλου εύκολη θέση να αποσπάσει κάποια «χαλάρωση» για να στηρίξει την απατηλή προπαγάνδα της περί του «τέλους των μνημονίων». Ο τραγέλαφος με τη ρύθμιση των δόσεων για τον ΕΝΦΙΑ είναι ενδεικτικός.
- Ότι το βαρέλι της αντιλαϊκής επίθεσης είναι χωρίς πάτο όσο δεν δυναμώνουν οι μαζικοί αγώνες. Νέα (για ακόμα μια φορά τα… τελευταία) έρχονται. Μέτρα που σχετίζονται με την παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με τη νέα περικοπή του λαϊκού εισοδήματος (μέσω της προετοιμασίας άλλου μισθολογίου), με την ανατροπή συνδικαλιστικών και πολιτικών κατακτήσεων και πολλά ακόμα.
- Ότι το κλίμα παρατεταμένης εκλογικής αναμονής (από τον Ιούνη του 2012 μέχρι σήμερα με διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς) και οι συνακόλουθες κοινοβουλευτικές αυταπάτες έχουν λειτουργήσει παραλυτικά στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και έχουν αποθρασύνει πλήρως τα ξένα και ντόπια αφεντικά.
ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 10 π.μ.
ΚΑΤΩ Η ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ- Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ.
Η γνωστή κατάληξη της πολυπαιγμένης φαρσοκωμωδίας της «διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα» με την εξίσου γνωστή των «κόκκινων γραμμών» αποδεικνύει τρία πράγματα:
- Ότι είναι τέτοιο το βάθεμα της πολύπλευρης εξάρτησης από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό της ντόπιας άρχουσας τάξης δεν είναι σε καθόλου εύκολη θέση να αποσπάσει κάποια «χαλάρωση» για να στηρίξει την απατηλή προπαγάνδα της περί του «τέλους των μνημονίων». Ο τραγέλαφος με τη ρύθμιση των δόσεων για τον ΕΝΦΙΑ είναι ενδεικτικός.- Ότι το βαρέλι της αντιλαϊκής επίθεσης είναι χωρίς πάτο όσο δεν δυναμώνουν οι μαζικοί αγώνες. Νέα (για ακόμα μια φορά τα… τελευταία) έρχονται. Μέτρα που σχετίζονται με την παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με τη νέα περικοπή του λαϊκού εισοδήματος (μέσω της προετοιμασίας άλλου μισθολογίου), με την ανατροπή συνδικαλιστικών και πολιτικών κατακτήσεων και πολλά ακόμα.
- Ότι το κλίμα παρατεταμένης εκλογικής αναμονής (από τον Ιούνη του 2012 μέχρι σήμερα με διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς) και οι συνακόλουθες κοινοβουλευτικές αυταπάτες έχουν λειτουργήσει παραλυτικά στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και έχουν αποθρασύνει πλήρως τα ξένα και ντόπια αφεντικά.
Και ενώ όλα αυτά βρίσκονται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση κλιμακώνει την πολιτική καταστολής και τρομοκρατίας απέναντι στη μαθητική και φοιτητική νεολαία, μπροστά στο ενδεχόμενο να βγει αυτή στο δρόμο του αγώνα. Ενώ όλοι οι εργασιακοί χώροι στενάζουν κάτω από την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία.
Η μακρόχρονη κυριαρχία στα σωματεία αστικών και ρεφορμιστικών απόψεων τα αποσυγκρότησε πλήρως, ξεδόντιασε τις εργατικές αντιστάσεις, τα οδήγησε στο γκρεμό της ταξικής συνεργασίας. Δημιούργησε το έδαφος που διευκόλυνε το πέρασμα της αντιλαϊκής λαίλαπας που ζούμε. Τις βασικές ευθύνες τις έχουν οι φορείς του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ που ήταν το μακρύ χέρι του συστήματος και των κυρίαρχων αστικών κομμάτων μέσα στους χώρους των εργαζομένων. Δεν είναι όμως λίγες και οι ευθύνες των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ: Ο πρώτος προωθεί μόνο κινήσεις που υποτάσσονται στις κοινοβουλευτικές εκλογικές επιδιώξεις και στις κυβερνητικές βλέψεις του ΣΥΡΙΖΑ ,σε μια πολιτική ταξικής συνεργασίας και αστικής διαχείρισης των λαϊκών προβλημάτων. Το δεύτερο μόνο εκείνες που -μέσω του διαχωρισμού από τις κινητοποιήσεις ή και τις μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων- εξασφαλίζουν την ποδηγεσία της πολιτικής του ΚΚΕ. Και οι δύο, δεν προωθούν (όπως φάνηκε και σε κρίσιμες ταξικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων) την κλιμάκωση των αγώνων και την πολιτική σύγκρουση με το αστικό σύστημα.
Σε αυτό το κλίμα, η συνδικαλιστική ηγεσία -μετά από πολλές καθυστερήσεις και παλινωδίες- εξαγγέλλει την 24ωρη απεργία στις 27 Νοέμβρη. Είναι μια απεργία που την προκήρυξε με βαριά καρδιά, μια απεργία που, ουσιαστικά, δεν τη θέλει. Οι δικοί της στόχοι είναι σαφείς: Η ξεπουλημένη ηγεσία του Παναγόπουλου που δεν εκφράζει σχεδόν τίποτα από τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων θέλει να δικαιολογήσει την ύπαρξή της και να βγει από την «υποχρέωση». Όμως η απεργία δεν είναι εθιμοτυπική υποχρέωση. Πρέπει όλοι να απεργήσουμε μαζικά στις 27 Νοέμβρη.
Η μακρόχρονη κυριαρχία στα σωματεία αστικών και ρεφορμιστικών απόψεων τα αποσυγκρότησε πλήρως, ξεδόντιασε τις εργατικές αντιστάσεις, τα οδήγησε στο γκρεμό της ταξικής συνεργασίας. Δημιούργησε το έδαφος που διευκόλυνε το πέρασμα της αντιλαϊκής λαίλαπας που ζούμε. Τις βασικές ευθύνες τις έχουν οι φορείς του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ που ήταν το μακρύ χέρι του συστήματος και των κυρίαρχων αστικών κομμάτων μέσα στους χώρους των εργαζομένων. Δεν είναι όμως λίγες και οι ευθύνες των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ: Ο πρώτος προωθεί μόνο κινήσεις που υποτάσσονται στις κοινοβουλευτικές εκλογικές επιδιώξεις και στις κυβερνητικές βλέψεις του ΣΥΡΙΖΑ ,σε μια πολιτική ταξικής συνεργασίας και αστικής διαχείρισης των λαϊκών προβλημάτων. Το δεύτερο μόνο εκείνες που -μέσω του διαχωρισμού από τις κινητοποιήσεις ή και τις μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων- εξασφαλίζουν την ποδηγεσία της πολιτικής του ΚΚΕ. Και οι δύο, δεν προωθούν (όπως φάνηκε και σε κρίσιμες ταξικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων) την κλιμάκωση των αγώνων και την πολιτική σύγκρουση με το αστικό σύστημα.
Σε αυτό το κλίμα, η συνδικαλιστική ηγεσία -μετά από πολλές καθυστερήσεις και παλινωδίες- εξαγγέλλει την 24ωρη απεργία στις 27 Νοέμβρη. Είναι μια απεργία που την προκήρυξε με βαριά καρδιά, μια απεργία που, ουσιαστικά, δεν τη θέλει. Οι δικοί της στόχοι είναι σαφείς: Η ξεπουλημένη ηγεσία του Παναγόπουλου που δεν εκφράζει σχεδόν τίποτα από τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων θέλει να δικαιολογήσει την ύπαρξή της και να βγει από την «υποχρέωση». Όμως η απεργία δεν είναι εθιμοτυπική υποχρέωση. Πρέπει όλοι να απεργήσουμε μαζικά στις 27 Νοέμβρη.
- Για να κάνουμε βήματα πολιτικοσυνδικαλιστικής και οργανωτικής συγκρότησης στους χώρους δουλειάς ενάντια στην εργοδοσία και στην κυβέρνηση.
- Για να ξαναβάλουμε το μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα εκεί που πραγματικά πρέπει – στο δρόμο του αγώνα. Και να φύγουμε από τον αποπροσανατολισμό των «180 βουλευτών για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας» και της συζήτησης για εκλογές.
- Γιατί η απεργία είναι πάντα αγκάθι στην καρδιά του συστήματος εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης – γι’ αυτό άλλωστε το λόγο ετοιμάζεται νέος αντισυνδικαλιστικός – αντιαπεργιακός νόμος. Γιατί η απεργία είναι βασικό μέσο αντίστασης και πάλης των εργαζομένων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
- Για να ξαναβάλουμε το μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα εκεί που πραγματικά πρέπει – στο δρόμο του αγώνα. Και να φύγουμε από τον αποπροσανατολισμό των «180 βουλευτών για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας» και της συζήτησης για εκλογές.
- Γιατί η απεργία είναι πάντα αγκάθι στην καρδιά του συστήματος εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης – γι’ αυτό άλλωστε το λόγο ετοιμάζεται νέος αντισυνδικαλιστικός – αντιαπεργιακός νόμος. Γιατί η απεργία είναι βασικό μέσο αντίστασης και πάλης των εργαζομένων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.
Και αν το ένα καθήκον είναι η μαζικοποίηση της απεργίας, το άλλο είναι να περάσει η υπόθεση της επιτυχίας της στους ίδιους τους εργαζόμενους. Έτσι ώστε να κάνει πιο δύσκολη την εφαρμογή των σχεδίων της συμβιβασμένης –υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας, που θα επιδιώξει η απεργία αυτή να μην έχει κλιμάκωση και συνέχεια.Ενάντια στην αντιλαϊκή – αντεργατική μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ , του ΔΝΤ και του κεφαλαίου, παλεύουμε για:
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους. Ενάντια στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις αξιολογήσεις και τις ατομικές συμβάσεις, τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες.
- Συλλογικές συμβάσεις.
- Αυξήσεις στους μισθούς.
- Πλήρη ασφάλιση – περίθαλψη για όλους.
- Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλο το διάστημα ανεργίας.
- Δημοκρατικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Ενάντια στην ποινικοποίηση των αγώνων, το νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο, τις επιστρατεύσεις και τις τρομοκρατικές απολύσεις.
- Συλλογικές συμβάσεις.
- Αυξήσεις στους μισθούς.
- Πλήρη ασφάλιση – περίθαλψη για όλους.
- Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις για όλο το διάστημα ανεργίας.
- Δημοκρατικά δικαιώματα και συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Ενάντια στην ποινικοποίηση των αγώνων, το νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο, τις επιστρατεύσεις και τις τρομοκρατικές απολύσεις.
Συμμετέχουμε – μαζικοποιούμε - ανασυγκροτούμε τα σωματεία μας, παλεύουμε μέσα και έξω απ΄ αυτά στην κατεύθυνση συγκρότησης αγωνιστικού μαζικού συνδικαλιστικού κινήματος των εργαζομένων. Είναι ο μόνος τρόπος να υπερασπίσουμε τη ζωή μας.
ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗ !
ΣΤΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ !
ΣΤΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ !
