5 ερωτήσεις για την καύση σκουπιδιών, που άλλοι αποκρύπτουν κι άλλοι συσκοτίζουν

1.    Ποιος ευθύνεται για το «πράσινο φως» για την καύση σκουπιδιών;

Η νομιμοποίηση της καύσης σκουπιδιών σε μορφή RDF/SRF έγινε με την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ. Μάλιστα η κυβέρνηση το 2017 τετραπλασίασε το όριο καύσης, από αυτό που είχε  δώσει άδεια το 2013 η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Έτσι λοιπόν όσοι μιλούν για «κυβέρνηση στημένη με την πλάτη στον τοίχο», δημιουργούν αυταπάτες και εμπόδια για την απόκρουση μιας αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, που στηρίζει τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, σε βάρος των δικαιωμάτων και της υγείας της εργατικής τάξης και του λαού.

2.    Ποιόν συμφέρει η καύση σκουπιδιών;

Η καύση σκουπιδιών -όπως και η καύση του επίσης επικίνδυνου πετ κοκ- προωθείται ως φθηνό εναλλακτικό καύσιμο και σαν μια λύση δήθεν οικολογική. Η αξιοποίηση των σκουπιδιών με στόχο τη μείωση του κόστους παραγωγής της ΑΓΕΤ-Lafarge, όχι μόνο δεν είναι οικολογική αλλά είναι επικίνδυνη για την υγεία του λαού μας. Τα τοξικά αέρια που θα απελευθερωθούν από τις καμινάδες τις ΑΓΕΤ δεν θα δηλητηριάσουν μόνο την ήδη επιβαρυμένη ατμόσφαιρα του Βόλου, αλλά και τις γύρω περιοχές.

Γίνεται πλέον αντιληπτό πως αντιμετωπίζουμε έναν πλήρως αντιδραστικό σχεδιασμό των δυνάμεων του συστήματος. Πως τα όποια επιχειρήματα από πλευράς ΑΓΕΤ αλλά και των διαφόρων απολογητών του συστήματος της εκμετάλλευσης, για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας εξαιτίας της μείωσης του κόστους παραγωγής, είναι απλά «μεταξωτές κορδέλες» για να ντύσουν την ασχήμια και την επιθετικότητα της πολιτικής τους.

3.  Μπορεί ο δήμος να σταθεί στο πλευρό των εργαζόμενων και του λαού, στον αγώνα κατά της καύσης;

Όχι! Δεν μας βρίσκει σύμφωνους αυτή η άποψη της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας. Και όχι μόνο δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αλλά είναι άποψη αποπροσανατολιστική. Βάζει εμπόδια στην ουσιαστική ανάπτυξη λαϊκού κινήματος κατά της καύσης και υπεράσπισης του δικαιώματος στη ζωή.

Ο δήμος, παρά τις αποπροσανατολιστικές κινήσεις με επικεφαλής τον Α. Μπέο, όχι μόνο στηρίζει την ΑΓΕΤ και την κυβερνητική πολιτική, αλλά στα επόμενα σχέδια της δημοτικής αρχής, είναι η δημιουργία εργοστασίου μετατροπής σκουπιδιών σε μορφή SRF προκειμένου να προμηθεύει την ΑΓΕΤ.

4.     Μπορούν να υπάρξουν «εναλλακτικές λύσεις»;

Μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού, μόνο η δυναμική παρέμβαση του λαού και των εργαζομένων μπορεί να αναγκάσει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΕΕ, Lafarge-ΑΓΕΤ να πάρουν πίσω την καύση σκουπιδιών και να μην προσθέτουν περισσότερη μόλυνση στο περιβάλλον και καρκινογόνες ουσίες στον αέρα που αναπνέουμε. Οι «εναλλακτικές προτάσεις» που προτείνονται σαν λύση στην πόλη μας είναι ήδη γνωστές σε ΑΓΕΤ και όσους καίνε και θέλουν να κάψουν περισσότερα σκουπίδια. Και αυτοί δεν τις υιοθετούν για να μην θίξουν την κερδοφορία τους.

5.     Μπορούμε να σταματήσουμε την καύση σκουπιδιών;

Ναι μπορούμε! Αλλά όχι μόνο μέσα στις κλειστές αίθουσες και τους διαδρόμους του δημαρχείου. Η απουσία του ΕΚΒ, του σωματείου της ΑΓΕΤ, η απουσία των φοιτητών, το γεγονός ότι δεν έχουν κινητοποιηθεί μαζικά τα σωματεία κατά της καύσης, δείχνει πως θα πρέπει η συζήτηση για την καύση να πάει σε κάθε γειτονιά, στους χώρους δουλειάς και σπουδών. Για να κινητοποιηθεί ο λαός και η νεολαία. Να απλώσουν παντού την αντίσταση κατά της καύσης, τη διεκδίκηση στο δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή. Με μαζικούς όρους κινήματος, ανεξάρτητα από το κράτος και τους μηχανισμούς του, στο δρόμο του αγώνα. Κόντρα στην πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου-ιμπεριαλιστών. Μπορούμε να νικήσουμε!