ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝ, ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ!

Εργαζόμενοι –ες, νέοι και νέες,

Νωπές είναι οι μνήμες των παλιότερων, από την αιματηρή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Διάλυση που ξεκίνησε η Γερμανία και συνέχισαν οι ΗΠΑ τη δεκαετία του 1990. Πρόσφατα είναι τα γεγονότα της εισβολής, κατοχής και τελικά της διάλυσης του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Λιβύης. Ενώ ακόμη εξελίσσεται το δράμα της ρημαγμένης, από τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών και των περιφερειακών δυνάμεων, Συρίας και των δεκάδων χιλιάδων νεκρών και σακατεμένωνκαι τα εκατομμύρια των προσφύγων. Σήμερα βρισκόμαστε ξανά μπροστά σε εξελίξεις ολοένα και πιο επικίνδυνες για το λαό μας αλλά και όλους τους γειτονικούς λαούς. Η επικινδυνότητα αυτών των εξελίξεων προσδιορίζεται από:

·   Την όξυνση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας σε όλη την περίμετρο της περιοχής μας, από τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως τη Μέση Ανατολή, την Κύπρο και τη Βόρεια Αφρική. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ανησυχώντας σφόδρα για τις επιτυχίες του ρώσικου ιμπεριαλισμού στη Συρία αλλά και τις προσπάθειές του να ανακτήσει μέρος της χαμένης του επιρροής στη Βαλκανική χερσόνησο, κλιμακώνει την απάντησή του σε όλα τα μέτωπα, «δοκιμάζοντας» την αντοχή και την αποφασιστικότητα της Μόσχας. Βέβαια και στη Δύση δεν λείπουν τα προβλήματα και οι ανταγωνισμοί (τελευταίο επεισόδιο οι εκατέρωθεν απειλές για «εμπορικό πόλεμο» ΗΠΑ- ΕΕ) για το ρόλο και τη θέση του καθένα.

·   Το σφίξιμο του ιμπεριαλιστικού κλοιού στην περιοχή, που απειλεί χώρες και λαούς, ολοένα περισσότερο σε ένα τοπίο που οι επαναχαράξεις συνόρων από όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις από τη δεκαετία του 1990 ως σήμερα έχουν συσσωρεύσει πολλά προβλήματα. Με δοσμένες τις κατευθύνσεις της διοίκησης Τραμπ, δεν είναι έξω από τα ενδεχόμενα η περίσφιξη αυτή να γνωρίσει και άλλες απότομες και επώδυνες για τους λαούς κλιμακώσεις.

Είναι στο παραπάνω πλαίσιο που εντάσσεται η προσπάθεια επίλυσης της διαμάχης για το όνομα μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας. Εντάσσεται δηλαδή στην προσπάθεια των αμερικανών:

·   να «σφραγίσουν» τα Βαλκάνια από τη ρώσικη επιρροή και να εντάξουν παραπέρα τις εξαρτημένες από αυτές αστικές τάξεις των δύο χωρών, στα ΦΙΛΟΠΟΛΕΜΑ σχέδια, περικύκλωσης του στρατηγικού ανταγωνιστή του, δηλαδή της Ρωσίας. Πιο συγκεκριμένα έτσι α) ανοίγει ο δρόμος για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και προστίθεται ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα περίσφιξης της Ρωσίας, β) υποβοηθιέται το στρίμωγμα της Σερβίας, ώστε να κοπούν οι σχέσεις της με τη Ρωσία και να οδηγηθεί σε αυτό που τα αμερικανικά επιτελεία ονομάζουν ιστορική επαναπροσέγγιση ΗΠΑ –Σερβίας.

·   να στείλουν μηνύματα τόσο προς την Κίνα σε σχέση με τις προσπάθειες οικονομικής της διείσδυσης στην περιοχή όσο και προς τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους/ανταγωνιστές για την αναποτελεσματικότητα της βαλκανικής τους πολιτικής και άρα για το ποιος είναι το αφεντικό στην περιοχή.

Σ΄ αυτό το πλαίσιο η πρόσφατη δήλωση του αμερικάνου πρέσβη «για κίνδυνο επεισοδίου στο Αιγαίο» αποτελεί αναβάθμιση των πιέσεων των ΗΠΑ στο πολιτικό προσωπικό και στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας. Διότι από τη μια έχουν μέγιστη ανάγκη σε μια φάση που οι σχέσεις τους με την Τουρκία δοκιμάζονται ισχυρά (Αφρίν), να την επαναφέρουν στην «αμερικανονατοϊκή τάξη». Ενώ από την άλλη ενοχλούνται ήδη από τις διαφοροποιήσεις και τα μπλοκαρίσματα που συναντά από τμήματα της εδώ αστικής τάξης η επιχείρηση συμβιβασμού Ελλάδας –ΠΓΔΜ στο όνομα του ΝΑΤΟ.

Εργαζόμενοι –ες, νέοι και νέες,

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάνει ένα ακόμη ισχυρό βήμα ευθυγράμμισης με τις αμερικανονατοϊκές επιδιώξεις στην περιοχή. Μετά τις αντιδραστικές,madeinUSA,τριμερείς συμφωνίες με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ, τη χούντα της Αιγύπτου, και τελευταία την αμερικανόδουλη μοναρχία της Ιορδανίας. Μετά τις συνεχείς διευκολύνσεις στους αμερικαΝΑΤΟικούς φονιάδες και τις «συζητήσεις» για την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, για τα πυρηνικά στον Άραξο, τη μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε πλατφόρμα εξόρμησης των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, την απόφαση για εγκατάσταση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Έχει μπει εδώ και ένα διάστημα στη διατεταγμένη υπηρεσία προώθησης των βαλκανικών σχεδιασμών των ΗΠΑ. Αυτή την κατεύθυνση φαίνεται να στηρίζει και η Δημοκρατική Συμπαράταξη, θέλοντας να αναβαθμίσει το «κύρος» της στα ξένα κέντρα μέσω της υπεράσπισης του ρεαλισμού της υποτέλειας.

Από την άλλη η ΝΔ, και ενώ παραμένει το βασικό στήριγμα της εξάρτησης σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, όπως έδειξε και η συνάντηση Μητσοτάκη –Παιατ, ρυμουλκείται σε εθνικιστικές θέσεις, εκφράζοντας πιθανά τμήματα της άρχουσας τάξης που προσμένοντας καλύτερες συγκυρίες δεν θα ήθελαν, στις σημερινές συνθήκες υποβιβασμού της θέσης της, την αναζήτηση ενός συμβιβασμού. Υπηρετεί και αναβαθμίζει έτσι την πολιτική φασισιστικοποίησης , φέρνοντας ακόμα πιο πολύ στο προσκήνιο τον εσμό των ακροδεξιών-εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων στις οποίες έχει στρώσει το έδαφος εδώ και χρόνια η πολιτική του συστήματος. Αυτή την πολιτική εξάλλου υπηρετεί και η κυβερνητική σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό εθνικιστικό ΑΝΕΛ, όπως και η επιχείρηση «αναμόρφωσης» της ναζιστικής Χ.Α. που πριμοδοτείται ξανά από τη σημερινή κατάσταση. Και σε αυτή την κατεύθυνση συμπράττουν ανάλογα με τις δυνάμεις τους η εκκλησία, η Ένωση Κεντρώων και διάφοροι παράγοντες «αριστερά» και δεξιά.

Η απάντηση στις ευθυγραμμισμένες και υποτελείς με τον ιμπεριαλισμό ηγεσίες και αστικές τάξεις, δεν μπορεί να είναι η στήριξη στις -επίσης υποτελείς στον ιμπεριαλισμό- εθνικιστικές, αλυτρωτικές δυνάμεις που επωάζουν τον φασισμό. Έτσι και η απάντηση στους εθνικισμούς και στις έχθρες μεταξύ των λαών, δεν περνάει μέσα από τις διατεταγμένες (ανά)προσαρμογές των αστικών τάξεων, δεν μπορεί να αφεθεί σε αυτές που είναι υποτελείς και εξαρτημένες και φύσει αντιδραστικές αλλά και τυχοδιωκτικές.

Με το λαό στο περιθώριο κανένα όνομα δεν μπορεί να μπει αποφασιστικά φρένο στους εχθρούς των λαών, χωρίς την επαγρύπνηση και δράση των ίδιων των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική ανάμειξη και το «διαίρει και βασίλευε». Πολύ περισσότερο όταν δεν αναγνωρίζεται η ιστορική πραγματικότητα του διαμοιρασμού του γεωγραφικού χώρου της Μακεδονίας σε τρεις χώρες. Διότι κάτι τέτοιο εμπεριέχει αλυτρωτικές βλέψεις, άσχετα αν αυτές ομολογούνται ή όχι.

Η απάντηση στον εθνικισμό, το σοβινισμό, τους αλυτρωτισμούς και το φασισμό περνάει μέσα από:

· Την κοινή αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών, που πρέπει να «ανακαλύψουν» τους μεγάλους εχθρούς τους και να υψώσουν το κεφάλι απέναντι τους.

· Την αντιπολεμική πάλη, τη θέση για καμιά επαναχάραξη συνόρων, για φιλία, αλληλεγγύη και ειρήνη των λαών.

Αυτές οι θέσεις και κατευθύνσεις είναι τα βασικά πολιτικά όπλα με τα οποία πρέπει να εξοπλιστούν οι λαοί και η πάλη στη χώρα μας. Για να αποκρουστούν οι μεγάλοι κίνδυνοι που μας περιζώνουν αλλά και για να αντιμετωπιστεί η αντιδραστική πορεία των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα που αποτελεί έκφραση και συνέπεια της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας , της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της αστικής τάξης και των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει.

ΕΞΩ ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ- ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ! ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΝΑΧΑΡΑΞΗ ΣΥΝΟΡΩΝ!

ΕΙΡΗΝΗ, ΦΙΛΙΑ, ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΛΑΩΝ, ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ!

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΝΑΤΟΪΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ!

1 Φλεβάρη του 2018