Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο, όχι στην ποινικοποίηση των αντιστάσεων

Η σύγκλητος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας προχώρησε σε δύο μηνύσεις μία για «κατάληψη χώρου» που ανήκει στο ΠΘ και μία κατά «απειλών και επιθέσεων» που δέχεται και σύμφωνα με ανακοίνωσή της «ζητάει από τις αρμόδιες  αρχές να προστατεύσουν να προστατεύσουν την Διοίκηση και τις Υπηρεσίες του Πανεπιστημίου». Και οι δύο μηνύσεις στρέφονται ενάντια στην κατάληψη «Τερμιτα» που λειτουργεί σε ένα από τα εγκαταλειμμένα παλιά κτίρια της περιοχής Παλαιών του Βόλου και τα οποία η Σύγκλητος θέλει να γκρεμίσει για να επεκταθεί η Πολυτεχνική Σχολή. Αυτό στην πράξη σημαίνει έξωση της «Τερμιτα» η οποία αντιδράει στην έξωση με διάφορους τρόπους όπως σταμάτημα επιλογής αναδόχων του έργου, πορείες, αφίσες, συνθήματα. Με μπροστάρη τις πρυτανικές αρχές προωθείται το χτύπημα στην κατάληψη «Τερμίτα». Θέλουν να τρομοκρατήσουν τη νεολαία και το λαό σε μια περίοδο έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης και να καταπνίξουν κάθε φωνή αντίδρασης και αντίστασης. Αποτελεί κομμάτι της πολιτικής της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Βασικός ενορχηστρωτής είναι οι κρατικοί μηχανισμοί του συστήματος που καιρό τώρα θέλουν να καταργήσουν ότι έχει να κάνει με το λαϊκό άσυλο στα πανεπιστήμια, τα νεολαιίστικα στέκια και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Για να μπορούν ανενόχλητα να προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου στον λαό, την πολιτική των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση της νεολαίας.

Ο πρύτανης και η σύγκλητος προσπαθώντας να στηρίξουν την «επένδυση» μας λένε ότι θα αναμορφώσει ένα υποβαθμισμένο σημείο της πόλης με την οικοδόμηση των νέων κτιρίων. Βέβαια δεν μας λένε γιατί τόσα χρόνια συνορεύοντας με την γειτονιά του Παλιού Λιμεναρχείου που πλήττεται από την μόλυνση του σκράπ του λιμανιού όχι μόνο δεν συμμετείχαν σε καμία διαμαρτυρία των κατοίκων αλλά ήταν τελείως αδιάφοροι. Ακόμα δεν μας λένε γιατί στα σχέδιά τους δεν εντάσσεται η κατασκευή εστιών ή φοιτητικής λέσχης σε μία πόλη που για 8000 φοιτητές έχει μία εστία 70 ατόμων και μία λέσχη μακριά από τις σχολές, που λειτουργεί με εργολάβο. Από αυτή την άποψη το «άνοιγμα στην κοινωνία» είναι υποκριτικό και ουσιαστικά αναζητάει κοινωνικό έρεισμα στην ποινικοποίηση των αντιδράσεων και στο χτύπημα του πανεπιστημιακού ασύλου.

Από την άλλη μεριά η κατάληψη «Τερμιτα» αντιδρά στην έξωση  από τον χώρο «της» με ένα περιεχόμενο που δεν θίγει στο ελάχιστο την συνολική επίθεση του συστήματος και της κυβέρνησης σε νεολαία και εργαζόμενους. Περιορίζει το ζήτημα  στην αντιπαράθεση με τον πρύτανη και την σύγκλητο ενώ εδώ έχουν τεθεί σοβαρά ζητήματα όπως η μήνυση που ανοίγει τον δρόμο για την επέμβαση του εισαγγελέα και της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό άσυλο και όχι μόνο για την «Τερμιτα». Για εμάς το ζήτημα είναι υπόθεση του εργατικού-λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος - και όχι μιας «κοινότητας».

Σήμερα σε μία εποχή που η επίθεση του συστήματος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης κλιμακώνεται απέναντι σε εργαζόμενο λαό και νεολαία είναι ανάγκη να οργανώσουμε τις αντιστάσεις και την πάλη μας με μαζικούς όρους για το δικαίωμα στην δουλειά, στις σπουδές, σε ελευθερίες.