Ο λαός της χώρας μας, οι φοιτητές και μαθητές του Πολυτεχνείου του 1973 και κάθε μετέπειτα διαδήλωσης, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τη δύναμη των λαϊκών αγώνων. Μισό αιώνα μετά, για το κυρίαρχο σύστημα των ντόπιων αστών και των ξένων αφεντικών τους, η μνήμη της εξέγερσης συνεχίζει να αποτελεί ένα αγκάθι που δεν λέει να φύγει. Διότι, ο λαός δεν ξεχνά το Πολυτεχνείο του ’73, τους νεκρούς αγωνιστές που αψήφησαν τα τανκς και τις δυνάμεις καταστολής, τους Κουμή-Κανελλοπούλου-Καλτεζά – και πάνω από όλα, δεν ξεχνά τα αιτήματα της εξέγερσης, τα οποία συνεχίζουν να αποτελούν και μπορούν σήμερα να αποτελέσουν, επίκαιρα αιτήματα οργάνωσης νέων κινημάτων.
ΨΩΜΙ
Η αντιλαϊκή πολιτική κάθε κυβέρνησης που επέλεξε κι επιλέγει η αστική τάξη, έχει καταδικάσει τη νεολαία, το λαό και την εργατική τάξη της χώρας να ζουν σε συνθήκες φτώχειας κι εξαθλίωσης, να δουλεύουν σε περιβάλλον σύγχρονης σκλαβιάς – με μισθούς πετσοκομμένους, επιδόματα ζητιανιάς – σε συνθήκες που δολοφονούν εργάτες κι εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς – με τερατονόμους που κάνουν τη βαρβαρότητα του κεφαλαίου αδιαμφισβήτητή κανονικότητα: 16ώρα, 6ήμερα, δουλειά χωρίς ωράριο, απελευθέρωση απολύσεων. Το αίτημα για ΨΩΜΙ συνεχίζει να αποτελεί ανεκπλήρωτο αίτημα που πρέπει να διεκδικηθεί ξανά, πόσο μάλλον την στιγμή που η πολιτική της ακρίβειας έχει εκτοξεύσει το κόστος της ζωής σε αδιανόητα επίπεδα…
ΠΑΙΔΕΙΑ
Εξελίσσεται ένας άνευ προηγουμένου, βίαιος, ταξικός αποκλεισμός των λαϊκών μαζών από την εκπαιδευτική διαδικασία – με 1 στους 3 μαθητές που δίνουν πανελλήνιες να μένουν εκτός πανεπιστημίου, με φοιτητές να εργάζονται ώστε να μπορέσουν να σηκώσουν το κόστος των σπουδών μόνο και μόνο για να βρουν μπροστά τους όρια σπουδών, διαγραφές, ταξικούς φραγμούς και – τέλος – ένα πτυχίο-κουρέλι που όμως είναι ότι ακριβώς θέλει ο εργοδότης που αναζητά ανειδίκευτους εργαζόμενους οι οποίοι ευλαβικά θα ευχαριστούν για ότι δουλειά κάτσει (στη καλύτερη) στο αντικείμενο σπουδών τους, ή (στη χειρότερη) σε μία θέση στις τουριστικές γαλέρες…
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Την στιγμή που το σύστημα εξαπολύει αυτή την επίθεση, ταυτόχρονα φασιστικοποιεί κάθε πτυχή της δημόσιας και πολιτικής ζωής απέναντι στο λαό και την νεολαία που έδειξαν τη δύναμη της οργής τους για το έγκλημα στα Τέμπη, της αγανάκτησής τους μετά από κάθε σεισμό, πυρκαγιά, πλημμύρα – οχυρώνεται απαγορεύοντας διαδηλώσεις με χουντο-νόμους, σέρνοντας αγωνιστές σε άδικες δίκες – ποτίζει τα μυαλά των νέων ανθρώπων με φασιστικό δηλητήριο για να τους κρύψει τον πραγματικό εχθρό, το ίδιο σάπιο σύστημα που δολοφονεί – επιτίθεται με τρομοκρατία στο λαό και την νεολαία των οποίων ο θυμός βράζει, τους οποίους το σύστημα θυμάται να εξεγείρονται με συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις για τα δικαιώματα που τώρα τσακίζει…
ΈΞΩ ΟΙ ΗΠΑ | ΈΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ
Αυτές οι γραμμές γράφονται την στιγμή που η Παλαιστίνη σφαγιάζεται από τις σιωνιστικές-φασιστικές δυνάμεις του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Εξελίσσεται μία σφοδρή προσπάθεια του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ – αυτού του κατάπτυστου, αμερικανικού μαντρόσκυλου στη Μέση Ανατολή – να ξεμπερδεύει με ένα ήρωα λαό, που με την επί δεκαετίες άρνησή του να πεθάνει, διδάσκει στους καταπιεσμένους ολόκληρου του κόσμου την προοπτική και τη άκαμπτη δύναμη των λαϊκών αγώνων για Λαοκρατία και Ανεξαρτησία.
Για την ίδια προοπτική και με την ίδια δύναμη και αιτήματα, στην κατάληψη του Πολυτεχνείου πριν 50 χρόνια, οι φοιτητές, οι μαθητές και οι εργάτες πάλεψαν ενάντια στον ίδιο κυρίαρχο – τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό – που φυτεύει χούντες, διδακτορίες, φασίστες, κράτη - δολοφόνους σε όλο το πλανήτη και πρωτοστατεί στο αιματοκύλισμα των λαών. Που έχει φυτέψει ΝΑΤΟϊκές βάσεις από άκρη σε άκρη της χώρας μας, που συνεχίζει να την έχει αλυσοδεμένη με πολιτικές εξάρτησης και υποταγής, που προετοιμάζει την νεολαία σήμερα να γίνουμε κρέας στα κανόνια του…
Αν η εξέγερση του ‘73 αποτελεί τον φάρο για τους αγώνες που καλούμαστε να δώσουμε σήμερα, τότε τα αιτήματά της αποτελούν καθήκον για κάθε προοδευτικό άνθρωπο και αγωνιστή να τα εκπληρώσει. Οι εξελίξεις στη Παλαιστίνη προσθέτουν επιπλέον βάρος στην επετειακή συγκυρία του Πολυτεχνείου, απαιτούν – περισσότερο από ποτέ – την οικοδόμηση ενός κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου