50 χρόνια τώρα, το Πολυτεχνείο αποτελεί αγκάθι για το σύστημα και τους μηχανισμούς του
Για το φ.κ. Άσυλο σημαίνει χώρος μέσα στον οποίο μπορούν να διεξάγονται ελεύθερα πολιτικές δράσεις οργάνωσης και αγώνα, χωρίς την παρουσία, την παρακολούθηση και τον έλεγχο των κρατικών μηχανισμών όπως η αστυνομία, η ασφάλεια, η δικαστική εισαγγελία κλπ. Η τριήμερη κατάληψη του Κάτω Πολυτεχνείου στην Αθήνα το ’73 αποτέλεσε κινηματικό σημείο συσπείρωσης φοιτητών, μαθητών, εργατών – ουσιαστικό κέντρο αγώνα για ένα ολόκληρο λαό. Οι μεγαλειώδης διαδηλώσεις που καθημερινά συγκρούονταν με τις αστυνομικές δυνάμεις της Χούντας – η αντιφασιστική και αντιιμπεριαλιστική εξέγερση που έπρεπε να σπάσει με το κατέβασμα του στρατού στους δρόμους – οι πύλες που βάφτηκαν με αίμα κάτω από τα τανκς – έθεσαν τους όρους κατοχύρωσης του Ασύλου στα πανεπιστήμια, την αγωνιστική διαμόρφωση των φοιτητικών συλλόγων, γενικών συνελεύσεων, καταστατικών κ.α. οργάνων πάλης του σπουδαστικού κινήματος. Μισό αιώνα μετά, το σύστημα προσπαθεί με λύσσα να ξεμπερδέψει με τους φοιτητικούς συλλόγους και την πολιτική δράση της Αριστεράς εντός πανεπιστημίων.
Αυτή η επίθεση έχει πολλές μορφές. Από την θεσμοθέτηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας που θρασύτατα αψηφά το λαϊκό Άσυλο και την νομοθέτηση ποινικών διώξεων σε περίπτωση διακοπής της «ομαλής ακαδημαϊκής λειτουργείας» (δηλ. πειθαρχικά για γενικές συνελεύσεις με παύση μαθημάτων-εργαστηρίων, παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις κλπ.) – έως την στοχευμένη πολιτική της εντατικοποίησης που απαιτεί το καθημερινό σκύψιμο κεφαλιού στις απαιτήσεις των εργασιών/μαθημάτων/ταξικών φραγμών καθώς «ο χρόνος δεν βγαίνει» για κάτι πέρα από την αποστειρωμένη ακαδημαϊκότητα.
Γίνεται ξεκάθαρο ότι στόχος του συστήματος και των μηχανισμών του (βλ. κυβερνήσεις, υπουργεία, πρυτανείες, διοικήσεις τμημάτων, καθηγητικό κατεστημένο κλπ.) είναι η ολοκληρωτική εξαφάνιση της πολιτικοσυνδικαλιστικής δράσης και ελευθερίας του φοιτητικού σώματος να οργανώνεται.
- Σε αυτό εντάσσεται, από την μία, η «τοπική» πρωτοβουλία της ΔΑΠ (βλ. η κυβερνητική νεολαία και τσιράκια της κυβέρνησης ΝΔ στους φοιτητικούς συλλόγους) να εμφανιστεί με συγκροτημένη άποψη και δεξιές επιχειρηματολογίες σε γενικές συνελεύσεις και διοικητικά συμβούλια, ώστε να διαλύσει, να συγχίσει, να μπαχαλέψει συζητήσεις, διαδικασίες και αποφάσεις όσον αφορά τον κινηματικό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
- Από την άλλη, δεν πρόλαβε να περάσει το σαββατοκύριακο της 17Νοέμβρη και η Διοίκηση της Αρχιτεκτονικής σχολής εξαφάνισε το σύνολο του πολιτικού υλικού και αριστερού-προοδευτικού ρεύματος από τους διαδρόμους της σχολής. Καταστράφηκαν όλες οι αναρτημένες ανακοινώσεις και αφίσες των σχημάτων (ούτε καν συγκίνησε ότι το περιεχόμενο ήταν για την σφαγή που εξελίσσεται κάτω στην Παλαιστίνη) με πρόφαση την… «καθαριότητα» των τοίχων. Μία εξήγηση που προκαλεί μονάχα οργή, καθώς όλοι οι τοίχοι της Αρχιτεκτονικής σχολής έχουν φουσκώσει από την υγρασία και έχουν ποτίσει από την μαύρη μούχλα από τις πλημμύρες του Σεπτέμβρη – δύο ζητήματα που η Διοίκηση δεν έχει προτεραιότητα να «καθαρίσει» άμεσα παρά τον υγειονομικό κίνδυνο που διαμορφώνουν. Όσο προοδευτική ή συνεννοήσιμη παρουσιάζεται, η Διοίκηση της Αρχιτεκτονικής σχολής κάνει ξεκάθαρο ότι – με την σειρά της – θα υπηρετήσει την επίθεση του συστήματος στις πολιτικές ελευθερίες, την συνδικαλιστικής δράσης, την ουσία ύπαρξης του φοιτητικού συλλόγου.
Κάτω τα χέρια από το Άσυλο. Το Άσυλο ανήκει σε όλο το λαό.
Αδύνατο να μην σχολιάσουμε την στάση της Πανσπουδαστικής και τους μικροηγεμονισμούς της «πρώτης δύναμης» στα πανεπιστήμια. Οι συσχετισμοί δύναμης στο κίνημα – πόσο μάλλον το άλλοθι που δίνεται από εκλογικές «πρωτιές» και η «κυριαρχία» που λανθασμένα συγχέεται με την οργανωτική δύναμη ενός σχήματος – πάντα αποκαλύπτουν το πολιτικό ποιόν των δυνάμεων που θέλουν να αναφέρονται στην Αριστερά. Οι τάσεις κοινοβουλευτικού κρετινισμού της ΚΝΕ/ΠΚΣ δεν είναι άγνωστες για το πλατύ κίνημα: ο οποιοσδήποτε μπορεί να ανατρέξει στην αποθέωση των «εκλεγμένων εκπροσώπων» που θα το πάρουν πάνω τους (ως ειδικοί) να πάνε να συνδιαλλαγούν με υπουργούς, πρυτάνεις, διοικήσεις και καθηγητές – αλλά και να θυμηθεί τα πολιτικά «καπέλα» των Συντονιστικών Φοιτητικών Συλλόγων που υπό τον πλήρη έλεγχο των ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ αψηφούσαν τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων και έπαιρναν αποφάσεις «από τα πάνω», μακριά και έξω από τον φοιτητοκόσμο.
Στην ίδια γραμμή κινήθηκε και η «τοπική» παράταξη της Πανσπουδαστικής. Να σημειώσουμε από μεριά μας ένα χρονικό και τα συμπεράσματα δικά σας:
- Οι φοιτητικοί σύλλογοι του Θόλου πήραν αποφάσεις μέσω γενικών συνελεύσεων για τριήμερη κατάληψη ώστε να τιμηθούν τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η κατάληψη ξεκίνησε το πρωί της Τετάρτης 15/11. Με δημόσιες αναρτήσεις, καλέστηκε κόσμος να πλαισιώσει τις δράσεις. Το μεσημέρι της Τετάρτης 15/11, τα μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων προσεγγίσαμε τον Θόλο για την διεξαγωγή της προπαγανδισμένης εκδήλωσής μας για τον Νοέμβρη του ’73. Βρήκαμε λουκέτα και την κατάληψη των ΦΣ εκκενωμένη. Απέξω, μπάτσοι έκαναν ελέγχους σε περαστικούς νεολαίους (και σε ένα μέλος των ΑΚ). Δεν υπήρξε καμία πληροφορία γιατί πραγματοποιήθηκε εκκένωση της κατάληψης, ακόμα και από μέλη (!) των Διοικητικών Συμβουλίων σχολών του Θόλου που δεν γνώριζαν το λόγο του κλεισίματος. Επιπλέον, κανένας από τα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς δεν γνώριζε το λόγο που η κατάληψη στεκόταν άδεια.
- Από την μεριά της ΠΚΣ, λάβαμε κατάμουτρα ψέματα. Πως η κατάληψη ήταν ανοιχτή, δεν υπήρξαν λουκέτα ή αστυνομία να τριγυρίζει απέξω, φοιτητόκοσμος πραγματοποιούσε εκδήλωση μέσα. Μόλις πιέσαμε για απαντήσεις, η στάση των μελών της ΠΚΣ συμπυκνώθηκε σε ένα αδιάφορο: «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ». Την Πέμπτη 16/11, η κατάληψη διεξήχθη κανονικά λες και δεν έχει συμβεί τίποτα και το τσάκισμα του Ασύλου έμεινε στο απυρόβλητο!
- Την Παρασκευή 17/11, τα μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων Βόλου προσεγγίσαμε ξανά τον Θόλο για να στήσουμε τον πολιτικό μας χώρο στο προαύλιο με όλες τις υπόλοιπες Αριστερές δυνάμεις, να ανοίξουμε παρέμβαση στον κόσμο της παραλίας με καλέσματα στην απογευματινή διαδήλωση. Το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το πολιτικό μας τραπεζάκι μέσα στον κάδο σκουπιδιών. Η χαιρέκακη απάντηση της συντονιστικής επιτροπής και περιφρούρησης κατάληψης (ΚΝΕ/ΠΚΣ) ξανά συμπυκνώθηκε στο: «δεν γνωρίζω, δεν απαντώ»…
Κομματικά μαγαζάκια και διάσπαση του κινήματος
Η αντιπαράθεση μεταξύ των διάφορων ΕΑΑΚ και της ΚΝΕ για τα σημεία συγκέντρωσης και την πορεία των διαδηλώσεων της 17Νοέμβρη, αποτέλεσε πανελλαδικό φαινόμενο. Από πόλη σε πόλη και από σχολή σε σχολή, οι διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων εκφυλλίστηκαν – από διαδικασίες πολιτικής συζήτησης και ζύμωσης του φοιτητικού σώματος (αρκετός κόσμος παρακολουθούσε ΓΣ για πρώτη φορά) – σε μια ανούσια λογομαχία για το που πρέπει να ξεκινήσει/τελειώσει η πορεία, με τον ΦΣ να παρακολουθεί σιωπηρός και να είναι χρήσιμος μόνο στη διάρκεια ψηφοφορίας-επικύρωσης των πλαισίων. Στην ίδια γραμμή ήταν και η διάσπαση της διαδήλωσης του Πολυτεχνείο σε τρία κομμάτια, με την φοιτητική νεολαία να παραμένει ξανά θεατής των διαφόρων «αποφάσεων» που οι ηγεσίες των οργανώσεων και σχημάτων της Αριστεράς θεωρούν ότι μπορούν να παίρνουν σε βάρος των διαδηλωτών για να στηρίξουν τις μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις τους.
Οι διαδικασίες του κινήματος είναι όργανα πάλης στα χέρια των φοιτητών
Οι Γενικές Συνελεύσεις δεν είναι ευκαιρία για να «ξεκατινιάζονται» τα αριστερά σχήματα και να λύνουν τις μικροπολιτικές τους διαφορές. Οι Γενικές Συνελεύσεις είναι η ανώτερη διαδικασία των Φοιτητικών Συλλόγων να συσπειρώνονται, να συζητούν, να οργανώνονται και να παλεύουν συλλογικά για τα κοινά προβλήματα και δικαιώματά τους. Οι φοιτητές δεν είναι «επαγγελματίες ψηφοφόροι». Οι φοιτητές πρέπει μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις να οργανωθούμε απέναντι στην οργανωμένη συστημική επίθεση στις σπουδές και στις ζωές μας. Τα πανό των φοιτητικών συλλόγων δεν μπορούν να είναι άδεις «ομπρέλες» καταγραφής σφραγίδων. Είναι σημεία συσπείρωσης και οργάνωσης των φοιτητών και φοιτητριών κάθε ΦΣ σε κάθε διαδήλωση, κινητοποίηση, διαμαρτυρία.
Ο ρόλος της Αριστεράς εντός του κινήματος είναι να εμπνέει, να οργανώνει και να καθοδηγεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Οι οργανώσεις, τα σχήματα, τα κινήματα οφείλουν να συμβάλουν στο μέγιστο δυνατό των δυνατοτήτων τους ώστε να διοργανωθούν οι ευκαιρίες και τα πατήματα οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, ο λαός, να βγουν στους δρόμους του αγώνα. Ως σχήματα που παρεμβαίνουμε στους Φοιτητικούς Συλλόγους, μόνος μας ρόλος είναι να συμβάλλουμε στην πολιτικοποίηση των συζητήσεων, στην ανάδειξη της επίθεσης που δεχόμαστε σε κάθε πτυχή της ζωής μας, στην προσπάθεια συγκρότησης εστιών αντίστασης, διεκδίκησης και αγώνα.
Αγωνιστικές Κινήσεις
Βόλος, 22/11/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου