ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
Καινούριες αλλαγές -και όχι με την καλή έννοια- έχουν αρχίσει να παρατηρούνται στην σχολή από την αρχή του χειμερινού εξαμήνου. Από την σταδιακή εφαρμογή του νόμου Γαβρόγλου, μέσω της διάσπασης του ενιαίου πτυχίου σε ECTS, μέχρι τις πλέον διαρκώς κλειδωμένες πόρτες. Μέσα σε αυτές τις αλλαγές αποτελεί και το συνεχές κατέβασμα των αφισών των πολιτικών σχημάτων και παρατάξεων από τους τοίχους της σχολής, τους οποίους φαίνεται να θέλουν να διατηρήσουν “καθαρούς” από ανακοινώσεις και αφίσες.
Όμως αυτό, δεν έχει να κάνει με την καθαριότητα των τοίχων της σχολή ή την συγκινητική “ευαισθησία” τους για το περιβάλλον και το χαρτί που ξοδεύεται. Αλήθεια, πόσο πιο προκλητικό μπορεί να γίνει αυτό το επιχείρημα όταν καίγονται σκουπίδια στην περιοχή σπέρνοντας καρκίνο; Τα όποια επιχειρήματα ακούγονται για “καθαρές σχολές” από τους εκφραστές του συστήματος, δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από προσπάθειες για να φιμώσουν και να εξαφανίσουν κάθε προοδευτική άποψη που δεν υποτάσσεται στην “καθαριότητά” τους. Που πάνε κόντρα στην «καθαριότητα» της πολιτικής των ταξικών φραγμών, της φτώχειας και της ανεργίας. Οι πολιτικές αφίσες, τα πανό και τα συνθήματα στους τοίχους αποτελούν πολιτική και συνδικαλιστική έκφραση του συλλόγου, εργαλεία για το άνοιγμα ζητημάτων στον κόσμο της κάθε σχολής και μέσα παρέμβασης των αριστερών δυνάμεων που πάνε κόντρα στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης.