Αντίσταση-Διεκδίκηση για το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή!
Με αντικομμουνιστικό νόμο του 1950 -σύμφωνα με το δικηγόρο της- καταδικάστηκε η 53χρονη καθαρίστρια σε νηπιαγωγείο του δήμου Βόλου, με 10 χρόνια φυλακή! Όχι γιατί άλλαξε το απολυτήριο του δημοτικού από 5η σε 6η δημοτικού. Για αυτό την αθώωσαν. Αλλά γιατί λέει καταχράστηκε δημόσιο χρήμα επειδή πληρώνονταν. Μόνο που τα χρήματα αυτά ήταν δουλεμένα, διότι εργαζόταν!!!
Καμιά σύγκριση δεν ευσταθεί μεταξύ της καθαρίστριας και των διαφόρων πολιτικών και μη, που δικάζονται ή ερευνούνται για μίζες και υπεξαιρέσεις. Γιατί αυτά τα δύο αντικατοπτρίζουν δύο αντίθετους κόσμους. Από τη μία τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου και από την άλλη, των καλοπληρωμένων υπαλλήλων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Του κόσμου που παλεύει να ξεπεράσει τα ταξικά εμπόδια που του βάζουν στο δικαίωμα στη δουλειά άρα και στη ζωή και από την άλλη της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Όπως επίσης δεν ευσταθούν τα περί «αντικειμενικής δικαιοσύνης». Διότι η δικαιοσύνη είναι ταξική και εκφράζει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Πόσο δίκαιο είναι άραγε, να φυλακίζεται μια εργαζόμενη επειδή πληρώνονταν για την εργασία της;