Για τη συλλογή υπογραφών για το επίδομα ανεργίας στο AVAAZ

Είναι πλέον σύνηθες για διάφορα ζητήματα να γίνεται συλλογή υπογραφών μέσω του AVAAZ. Από τη λαϊκή απαίτηση να επαναπροσληφθεί η καθαρίστρια στο Βόλο που είχε αλλάξει το απολυτήριό της προκειμένου να μπορέσει να εργαστεί, μέχρι τώρα στη λεγόμενη  εποχή του κορωνοϊού για το επίδομα ανεργίας.

Η συλλογή υπογραφών αποτελεί μια παθητική πράξη αντίστασης και απαίτησης από το κράτος. Μια πράξη που ιδιαίτερα τώρα, σε συνθήκες πανδημίας και εγκλεισμού, πολλοί είναι αυτοί που την αναγνωρίζουν ως το καλύτερο πράγμα που μπορούν να κάνουν.

Για μεγάλο τμήμα των ανέργων, το επίδομα αποτελεί ζήτημα επιβίωσης. Γιατί μπορεί το εισόδημά τους να είναι μηδενικό, τα έξοδά όμως όπως λέει κι ο λαός μας τρέχουν. Πόσο μάλλον τώρα που η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια κυριαρχεί για το τί θα γίνει αν κάποιος αρρωστήσει. Για αυτό και δεν υποτιμάμε, ούτε εναντιωνόμαστε σε όποιον υπογράφει. Γιατί δείχνει την αγανάκτηση των ανέργων. Καταγράφει τη διάθεσή τους να κάνουν κάτι, οτιδήποτε, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα ανθρώπινο επίδομα ανεργίας.

Γιατί τα 800 ευρώ το δίμηνο, δηλαδή τα 400 ευρώ το μήνα κι αυτά σκάρτα, είναι ψίχουλα και στάχτη στα μάτια. Πόσο μάλλον τα μηδέν ευρώ για όσους δεν πληρούν τα κριτήρια του κράτους.

Δε λέμε σε όλον αυτόν τον κόσμο να μην υπογράψει. Λέμε όμως πως θα πρέπει να γνωρίζει πως η υπογραφή και μόνο δε φτάνει.

Γιατί η συλλογή υπογραφών αποτελεί μια ακίνδυνη διαδικασία για την κυβερνητική πολιτική. Για αυτό και την προωθούν τα διάφορα στελέχη της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων του συστήματος σε χώρους δουλειάς και σπουδών, σαν ένα σύγχρονο και πολιτισμένο τρόπο διεκδίκησης αιτημάτων κόντρα στον παλαιολιθικό τρόπο συλλογικής αντίστασης και διεκδίκησης. Αυτόν του αγώνα. Τον μόνο τρόπο που μπορεί να αποσπάσει δικαιώματα και κατακτήσεις από την κυβέρνηση και την εργοδοσία.

Προκειμένου λοιπόν να αποτελέσουν ένα πραγματικό μέσο πίεσης προς το κράτος και την κυβέρνηση, θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν κινηματικές διαδικασίες στους κόλπους των ανέργων και των εργαζόμενων. Διαδηλώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, μαζικές παρεμβάσεις. Και ακόμη καλύτερα απεργιακές κινητοποιήσεις εργατών και εργαζόμενων, που θα διεκδικούν το δικαίωμα για επίδομα ανεργίας στο κόστος ζωής.

Χωρίς λοιπόν ένα τέτοιο κινηματικό υπόβαθρο, τίποτα δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να κάνει αυτό που έκανε και ο Παπαγιαννόπουλος στην ταινία ο «Δασκαλάκος ήταν λεβεντιά». Να τις βάλει στα… υπόψιν. Δηλαδή στα σκουπίδια! Γιατί η κυβέρνηση για λογαριασμό του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, δε θέλει μόνο να μειώσει το επίδομα ή τους δικαιούχους. Στόχος τους είναι να το καταργήσουν!  Γιατί θέλουν να χρησιμοποιούν τους άνεργους σαν μοχλό πίεσης για να μειώνουν μισθούς, για να εντατικοποιούν τους όρους δουλειάς, να εντείνουν την εκμετάλλευση και οι εργαζόμενοι να μην αντιδρούν υπό το φόβο της απόλυσης.

Και πάλι θέλουν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι την κρίση τους. Καθημερινά πλέον ο αριθμός των ανέργων αυξάνει. Και στη χώρα μας και διεθνώς. Ήδη στις ΗΠΑ τα επίσημα νούμερα είναι αποκαλυπτικά. Πάνω από 3 εκατομμύρια οι επίσημοι(!) άνεργοι.  Ενώ όσοι δεν μπορούν να δουλέψουν εξαιτίας της καραντίνας  βρίσκονται πραγματικά «στον αέρα».

Για αυτό και οι άνεργοι με κάθε τρόπο που μπορούν πλέον θα πρέπει να βροντοφωνάξουν ότι το επίδομα ανεργίας δε είναι ούτε  φιλανθρωπία, ούτε παροχή του φιλεύσπλαχνου κράτους. Είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ! Είναι κεκτημένο μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης. Και σαν τέτοιο να το υπερασπιστούμε!

Οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι δεν είμαστε αναλώσιμοι!

- Επίδομα ανεργίας στο κόστος ζωής για όλους τους άνεργους 

- Ελεύθερη και δωρεάν πρόληψη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους

 28/3/2020

ΜΒ